zeg maar gerust de mooiste twee weken!

Het is alweer een maand geleden dat ik heb geschreven, dus ik ben jullie inmiddels toch weer een verhaaltje verschuldigd.
In de tussentijd zijn er alweer veel te veel dingen gebeurd om alles in een kort verhaaltje te zetten. Ik beloof jullie om het zo kort mogelijk te houden en echt alleen de hoogtepunten eruit te halen.

Het begon allemaal toen m’n ouders aankwamen op het zonnige warme Curacao. Het was toch een bijzonder moment om na precies 2,5 maand weer familie om je heen te hebben. Dat je niet hoeft uit te leggen wat je ook al weer deed, nee gewoon mensen die je door en door kennen. Een paar dagen later kwam ook Saryo aan, wat een geweldige dag. Na veel te lang gewacht te hebben op Hato (het vliegveld) en de nodige zenuwen door m’n lijf te zijn geraasd, kwam ie eindelijk naar buiten en kon ik naar 2,5 maand hem weer vasthouden! Wauw, wat was dat fijn!
Saryo en ik hadden een hotel, dus even twee weken lang warm kunnen douchen ipv koud, onder een dikkere deken kunnen slapen ipv een dun lakentje, in een koele kamer met airco kunnen slapen ipv een benauwd hok en vooral even lekker rustig en schoon ipv herrie en viezigheid.
Het hotel was zo’n 20 minuutjes lopen van mama en papa, tenminste…. Als de pontjesbrug niet openstond. Wat heeft die pontjesbrug ons veel wachtminuten gekost zeg!

In die twee weken had ik elke dag vrij dus we konden elke dag eropuit als we dat wilde, dat was erg fijn! :)
In die twee weken hebben we vooral veel ‘niks’ gedaan haha. Veel op het strand gelegen en lekker gegeten. Maar er waren ook zeker wat hoogtepunten, zo zijn we naar klein Curacao geweest, samen met mama heb ik met dolfijnen gezwommen, we hebben koningsdag gevierd, naar het concert van Marco Borsato geweest en Saryo en ik hebben ons half jaartje samen hier gevierd.

We gingen naar klein Curacao met de catamaran, die staat erom bekend dat meer mensen gaan kotsen dan bij de mermaid (de boot). De zee was ook erg wild en zo hadden ze het nog niet eerder dit seizoen meegemaakt: hebben wij weer! Na een kwartiertje ofzo hing de eerste man al over de reling, gelukkig heb ik niet gezien wat z’n ontbijt was want we keken maar snel de andere kant op. Na hem volgden nog meer zieke mensen, ik moest me wel goed concentreren en niet naar de golven kijken want anders had ik ook over de reling gehangen. Maar gelukkig hebben we het alle vier overleefd en heeft niemand van ons over hoeven te geven.
Eenmaal land in zicht was fijn, wetend dat we snel van de boot af mochten en lekker het water in mochten springen (alhoewel bijna iedereen al zeiknat was van de grote golven). En natuurlijk is het altijd de vraag of je zeeschildpadden tegen gaat komen ofniet, ik hoopte er zo op! Maar helaas, ik heb ze niet gezien. Tijdens het snorkelen heeft papa er wel een gespot. Toen mama Saryo en ik gingen snorkelen kwamen we eerst niet veel bijzonders tegen maar hoe verder we naar de boot snorkelde hoe mooier de vissen werden. Uiteindelijk hebben we alle kleuren van de regenboog in de vorm van een vis gespot maar helaas geen zee schildpadden.
We hebben op het witte strand heerlijk gezond en nog wandeling gemaakt. Saryo en ik kwamen kleine krabbetjes tegen die dan uit een gaatje in het zand kwamen. Maar naast zo’n klein gaatje was er een groter gat en daar kwam opeens een grote schaar van een krab uit, toen toch maar teruggegaan omdat we het niet vertrouwde op blote voeten haha!
Rond één uur zwommen we terug naar de catamaran om heerlijk te lunchen: een BBQ die al heerlijk voor ons was klaargemaakt! Toen we eenmaal een goedgevuld buikje hadden zijn we terug gegaan naar het strand om daar met een biertje in de hand nog even te zonnen. Af en toe in het water om af te koelen en al het gezandstraalde zand van ons af te spoelen. Rond half 3 moesten we helaas weer naar de Catamaran om terug te varen. Dit was lekkerder dan de heenweg want nu werden de zeilen gehesen en zeilden we terug naar het beginpunt, heerlijk rustig! Saryo en ik voorop het dek heerlijk zonnen en mama en papa verstandig achterop in de schaduw. Helaas was het zonnetje toch te sterk op deze dag en waren we allemaal iets roder dan we dachten/wilden.

Op koningsdag (wat hier nog op 30 april werd gevierd omdat het anders geen vrije dag zou zijn) gingen mama en ik vroeg naar het sea aquarium om met dolfijnen te zwemmen! Acht uur moesten we aanwezig zijn dus we moesten er vroeg uit voor die beestjes; maar het was het zeker waard! We kregen twee moeder dolfijnen in onze groep (die bestond uit 6 man) waarmee we ongeveer drie kwartier in het water hebben gelegen. Tijdens die drie kwartier mocht je zelf ‘kunstjes’ met ze doen, samen met mama maar zwommen de dolfijnen soms ook gewoon vrij en dan konden we ze aaien. Op het laatst mochten we met ze naar beneden duiken. Dook jij naar beneden dan ging de dolfijn met je mee. Wat een ervaring was deze ochtend zeg, echt dol fijn!!

’s Middags Punda/Otrabanda ingeweest om koningsdag op Curacao te vieren. Maar man o man wat was het druk, nooit geweten dat het zo druk kon zijn. Op de pontjesbrug stond een file aan mensen, door de straten moest je voetje voor voetje lopen en bijna nergens was een stoel vrij om even wat te drinken en dan ook nog die warmte, pff! Maar wel super gaaf om de sfeer hier mee te maken want iedereen doet enthousiast mee. Saryo en ik hebben nog een paar aankopen gedaan in de stad (nieuwe schoenen en nieuwe luchtjes) en zijn toen op het terras gaan zitten waar mama en papa ook zaten. Met live muziek en redelijk aangeschoten Amerikanen die dreigden de boot te missen hebben we ons prima vermaakt! ’s Avonds geen zin om nog bij die drukte te zijn dus lekker wat gegeten en een filmpje gekeken op onze hotel kamer.

Ik merk alweer dat dit een veel te lang verhaal word, sorry daarvoor ik hoop dat het interessant genoeg is om verder te lezen want ik ga gewoon door haha.

Samen met Saryo hebben we hier ons half jaartje samen gevierd, dat is eigenlijk vandaag pas maar het is natuurlijk veel leuker om dit samen te vieren. Dus we zijn lekker ’s ochtends gaan ontbijten bij ‘de buren’, toen naar Cabana naar het strand gegaan om vervolgens daar een waterscooter te huren. Saryo natuurlijk aan het stuur/gas en ik gillend achterop of het niet wat zachter kon haha. Maar alle angsten opzij gezet en op aanmoediging en coachen van Saryo toch een keer terug gereden met de golven mee. Ik vond het doodeng en zo soepel ging het ook weer niet dus ik heb het maar bij dat kleine ritje gehouden. En natuurlijk ging het gas steeds een stukje verder open en Saryo genoot met volle teugen en mijn geschreeuw werd alleen maar meer en meer. Uiteindelijk hebben we het beide overleefd en zonder gehoorbeschadigingen en zonder plons in het water veilig teruggekeerd.

Op de laatste avond van mama en papa, vrijdag avond, trad Marco Borsato op en we hadden er allemaal kaartjes voor gekocht dus met z’n vieren op naar de kleine werf, waar hij optrad. Een geweldig concert gehad waarbij ook een aantal gasten waren, waaronder zijn dochter waarbij hij het duet ‘samen voor altijd’ mee zong. Wat een geweldig concert, ik heb er volop van genoten!

De volgende dag zouden mama en papa vertrekken dus Saryo en ik hebben ze afgezet bij Hato en zijn vervolgens zelf doorgereden naar Bluebay. De vlucht van mama en papa was verlaat dus ze moesten twee uur langer wachten. Maar uiteindelijk is het vliegtuig veel te laat gekomen waardoor ze de aansluiting van KLM (die uit Bonaire ging) zouden missen. Insel Air, wat de maatschappij van de vertraagde vlucht was, heeft een hotel voor ze geregeld waar ze konden overnachten totdat ze later terug konden vliegen. Helaas waren hun spullen al wel meegevlogen naar Bonaire dus ze hadden helemaal niets. De volgende dag zijn Saryo en ik naar La Curacao gegaan (soort action alleen dan wat duurder) om goedkope boxers, ondergoed, shirt en deo te kopen zodat ze in ieder geval wat hadden. Uit eindelijk is het gelukt dat ze binnen twee dagen terug konden vliegen via Venezuela, Parijs en toen door naar A’dam. Wanneer deze vlucht niet door was gegaan hadden ze hoogstwaarschijnlijk nog meerdere dagen vastgezeten, maar gelukkig konden ze wel veilig naar huis. Dus nog een keer afscheid genomen en daar gingen ze echt.

Helaas was het bij Saryo niet het geval en kon hij niet onverwacht twee dagen langer bij me blijven, haha ;). Rond 7 uur zijn we naar het vliegveld gereden en daar hebben we nog wat gedronken en zo lang mogelijk het afscheid uitgesteld. Het is zo raar om na twee weken weer helemaal alleen te zijn.. Toen moest Saryo toch echt naar boven en ik weer naar huis, enkele traantjes waren daar omdat we beide wisten dat we elkaar weer moesten gaan missen. Het was raar om weer alleen in de auto te zitten en alleen moeten gaan slapen, maar het duurt niet lang meer en ik ben weer terug. Nog maar 6 weekjes en dan ben ik weer in het vertrouwde Nederland!

Deze week is het ‘normale’ leven weer begonnen, de evenementen van stage komen steeds dichterbij dus we moeten hard aan de bak. Soms is het ook wel even fijn om hard te werken op stage ;)
De domper dat m’n minor niet doorgaat ben ik ook weer te boven. Helaas zorgen ze er niet voor dat studenten waarbij hun eerste keus niet doorgaat geplaatst kunnen worden bij hun tweede keuze, mijn tweede keuze zat namelijk vol en er konden geen uitzonderingen worden gemaakt. Na veel zoeken en stress heb ik nu een minor in Zwolle gevonden. Helaas wel steeds anderhalf uur heen en anderhalf uur terugreizen maar dat moeten we er dan maar voor over hebben he!

Nogmaals sorry voor dit veel te lange verhaal maar ik wordt zo enthousiast van de dingen die ik heb meegemaakt en wil het dan het liefst allemaal vertellen!
Ik zal proberen de volgende keer eerder een update te geven zodat het misschien wat korter wordt de volgende keer.’

Tot snel lieve mensen, ik mis jullie!